Då foreldra mine selde og kvitta seg med både hus, heim og inventar i heimbygda mi for nokre år sidan, vart denne gyngehesten med på lasset som skulle kastast på søppelfyllinga. Den vart heldigvis redda ut i siste liten, men sidan har den - stakkars - stått i kjellarboden vår her på Tøyen, avskalla, skitten, rusten og generell stusseleg, i påvente av betre og lukkelegare tider.
Etterkvart har det jo kome ein liten tass inn i familien vår, og eg synst difor tida no var inne for å ta gyngehesten frem frå mørkret og gjeve den eit nytt og innhaldsrikt liv. Kvit metall-måling, pussepapir og pensel vart innkjøpt, gyngehesten vart henta opp i lyset og no har eg vaska, pussa og målt det vesle klenodiet slik at nevøen min, Jakob, kan få overta den om han har lyst!
Treverket burde nok også målast, men det får bli til ein anna gong. Førebels får gyngehesten heller ha eit litt rustikt preg over seg. Så no er det berre å vente til Jakoben vert stor nok til å ri på den! 31 år etter at mor hans, Katrine, leika med den i 1979:
3 kommentarer:
Du er og blir verdens beste tante -og søster. Jakob har sikker kjempe lyst å ri på den fine hesten. Vi er så glad i deg!!!!
Nå kom mange fine minner fra da mine to gull var små.
Så koselig å se! Jeg har samme hesten her, men den var i verre forfatning og jeg må male den. Jeg søkte etter bilder av gyngehest for inspirasjon til farger. Kanskje jeg skal gå for samme farger som før?
Legg inn en kommentar